Virtual ζωή

Ένα δύο.. ένα δύο…

Ακούγομαι;

Ωραία, ξεκινάω.

Γιατί είμαι εδώ;

Μετά από φιλοσοφική (πάντα) κουβέντα με φίλους/ες, γύρω από το ίντερνετ και τα παρατράγουδά του, το πόρισμα ήταν ότι πρέπει να φροντίσω λιγάκι περισσότερο τη virtual κοινωνική ζωή μου. Γιατί ναι μεν στην καθημερινότητά μου είμαι κοινωνικό ζώον, τουτ’ έστιν κοπρόσκυλο που ξημεροβραδιάζεται μπυροπίνοντας, αλλά στην virtual ζωή μου είμαι ακόμα στην αρχή. Σπανίως κάνω chat με αγνώστους (απαπα), δεν δέχομαι να τους συναντήσω έξω σε μπλάιντ ντέιτ, που λένε (μα αυτό ρε παιδιά δε θα ήταν virtual, γιατί το μετράτε εναντίον μου;) και, άκουσον άκουσον, δεν έχω blog!

Όχι βέβαια ότι είμαι και άσχετη με το αντικείμενο. Η virtual ζωή μου ξεκίνησε προ τεσσάρων μηνών περίπου, όταν ο συγκάτοικος και κολλητός μου παραπονιόταν ότι δεν έχει φίλους στο myspace (λογικό, η σελίδα του μετρούσε μόλις 10 λεπτά ζωής, οπότε μόνο αυτός ο Tom τον είχε καταδεχτεί). Προθυμοποιήθηκα λοιπόν να κάνω και εγώ δική_μου_σελίδα, για να γίνουμε φίλοι (και) ηλεκτρονικώς, και κάτι οι μοναξιές του πρώτου καιρού στη Βαρκελώνη, κάτι η πλάκα του πράγματος, κόλλησα. Αντιστάθηκα σθεναρά σε προτάσεις γάμου από Νιγηριανούς και Ιάπωνες, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο έπεφταν βροχή, αλλά δεν μπόρεσα να μην αρχίσω και εγώ να μπλογκάρω. Ε, όταν είδα ότι είχα και κοινό (καλέ με διαβάζουν!), τι να πω… δε θέλει πολύ για να την ψωνίσει ο άνθρωπος.

Τζάμπα όμως τα φροντιστήρια όπου τους έστελνε η μανούλα τους, οι Έλληνες φίλοι μου γκρίνιαζαν ότι βαριόντουσαν να διαβάζουν στα αγγλικά. Έτσι, αποφάσισα να κάνω και ελληνική έκδοση.

Μετά από απαίτηση του κοινού (έτσι δε λένε στα κανάλια πριν αρχίσουν τις επαναλήψεις σε χιλιοπαιγμένα επεισόδια; προετοιμαστείτε για κάτι ανάλογο), σας παραθέτω τα post που έχω στη σελίδα μου, ελληνιστί!