Να ’μαι και ’γω στη μπλογκόσφαιρα… Ας όψεται το θέμα: τα πρόσωπα που βλέπεις στο internet.
Πριν από λίγο καιρό, μια φίλη μου έστειλε ένα link για μια ιστοσελίδα όπου ανεβάζει τις φωτογραφίες της (πολύ ωραίες φωτογραφίες, παρεμπιπτόντως). Χθες αποφάσισα να το τσεκάρω και πέφτω πάνω σε μια φωτογραφία όπου είμαστε οι δύο μας σε ένα πάρτι όπου είχαμε πάει τον περασμένο Σεπτέμβρη. «Πωπω μαύρισμα!» ήταν η πρώτη σκέψη μου όταν είδα τον εαυτό μου. «Η μούρη μου στο internet!» ήταν η δεύτερη… Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, ιδιαίτερα αν είναι μια φώτο που με κολακεύει ιδιαίτερα σε μια εκδοχή σέξι-και-όποιος-αντέξει με ένα σουπερ-ντούπερ μίνι φόρεμα, η οποία μου θυμίζει τι ωραία που είχαμε περάσει σε εκείνο το πάρτι (όχι ότι είχα ξεχάσει!). Αλλά ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι θα με βλέπουν άνθρωποι που δε γνωρίζω, όπως όλοι εσείς μπορείτε να δείτε στη σελίδα μου στο myspace την φωτογραφία του Κυρ-Αρίστου, ενός ψαρά από την Αμμουλιανή, που ίσως να μην έχει δει ποτέ του κομπιούτερ και οπωσδήποτε δεν έχει σερφάρει ποτέ στο internet (αν και ποτέ δεν ξέρεις…).
Ο Κυρ-Αρίστος, ο γκόμενος που γουστάρει η φίλη μου, ο σκύλος μιας άλλης φίλης μου, η πρώην του πρώην μου, η Μαντόνα και ο Πάπας απέχουν ο ένας από τον άλλο ένα κλικ, αν ακολουθήσεις τα link και πας από τη μια σελίδα στην άλλη.
Γιατί λοιπόν δε δείχνω το πρόσωπό μου πιο ανοιχτά, ούτως ή άλλως μπορείτε να με βρείτε στις σελίδες των φίλων μου… Γιατί κρύβω το όνομά μου, όταν σε λίγο καιρό από τώρα η μεταπτυχιακή εργασία μου θα είναι στο internet.
Με άλλα λόγια: το πρόσωπό μου είναι εδώ, το όνομά μου είναι εδώ, η δουλειά μου είναι εδώ, μερικοί από τους φίλους μου είναι εδώ (αυτοί που βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη και δεν μπορώ να δω καθημερινά), ακόμα και ένα κομμάτι της ζωής μου είναι εδώ, αν σκεφτείς πόση ώρα περνάω on line. Αυτή η σκέψη με φρίκαρε… και τι γίνεται με την πραγματική ζωή και το να συναντάς ανθρώπους από κοντά;
Και μιας και θίξαμε αυτό το θέμα, τι θα κάνατε αν συναντούσατε κάποιον που είχατε δει στο ίντερνετ; Τι θα λέγατε «Γεια, σε ξέρω από το myspace / το flickr / το έτσι / το αλλιώς;»
Δεν είναι υποθετική η ερώτηση. Μου συνέβη, δυο φορές μέσα σ’ αυτό το μήνα!
Ένα πράγμα, δεν ξεχνάω σχεδόν ποτέ πρόσωπα. Πρέπει να έχω εκατομμύρια πρόσωπα αποθηκευμένα στη μνήμη μου, ανθρώπων που γνωρίζω και ανθρώπων που δε γνωρίζω, που έχω δει στην τηλεόραση, σε ταινίες ή στο ίντερνετ.
Και να τι συνέβη:
Περιστατικό Νο.1: Ένας φίλος με προσκαλεί να δω την ιστοσελίδα του. Βλέπω τις φωτογραφίες και μερικούς μήνες αργότερα, κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα στη Θεσσαλονίκη μπαίνω σ’ ένα μπαρ και βλέπω ένα πρόσωπο που μου φαίνεται γνωστό… Ήταν ένα από τα πρόσωπα σε αυτές τις φωτογραφίες! Μου φάνηκε τοοοόσο περίεργο που τον αναγνώρισα χωρίς να τον γνωρίζω στ’ αλήθεια… μέχρι που πριν από τρεις μέρες αργότερα να σου και το
Περιστατικό Νο.2: Εγώ, ο homo εγκαίνιους στα εγκαίνια μιας γκαλερί στη Βαρκελώνη, τη μέρα του Αγίου Γεωργίου. Εξήγησις: homo εγκαίνιους είναι ένας όρος που έχω επινοήσει για να περιγράψω το είδος του homo sapiens που πάει σε εγκαίνια εκθέσεων, περπατάει με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι προσποιούμενος ότι παρατηρεί τα εκθέματα, μιλάει με τον ένα ενώ γνέφει στον άλλο που περνάει από μακριά και κάνει χειραψία με έναν τρίτο που περνάει από δίπλα κλπ. κλπ. (αλλά αυτό είναι θέμα για ένα εντελώς διαφορετικό post). Είναι ένα άθλημα που ασκούμε εμείς οι άνθρωποι της τέχνης (!). Τέλος πάντων, ήμουν στα εγκαίνια όταν περνάει από δίπλα μου μια γνωστή φυσιογνωμία· πράγμα που μου φάνηκε περίεργο, γιατί έχω μόλις τρεις μήνες στη Βαρκελώνη, οπότε δε γνωρίζω και πολλά άτομα. «Πού τον ξέρω εγώ αυτόν τον τύπο;» - ερώτηση. «Καλέ! Μου έστειλε πρόσκληση να τον κάνω φίλο μου στο myspace!» - απάντηση (Αυτός άραγε με αναγνώρισε; Ποιος ξέρει;). Και τι του λες; Συνήθως είμαι κοινωνικό ζώον, αλλά η όλη φάση μου φάνηκε τόσο περίεργη, που δεν είπα τίποτα.
Εσείς τι θα κάνετε; Και τι σκέφτεστε για όλα αυτά;
Τι; Θέλετε να δείτε τη φωτογραφία μου με το μίνι; Συνεχίστε να σερφάρετε, και, ποιος ξέρει, ίσως να με πετύχετε κάπου!
Υ.Γ.1: Αν και σπανίως πια γράφω οτιδήποτε σε χαρτί, αυτό το post το έγραψα πρώτα σε χαρτί χθες το βράδυ και το μετέφερα μετά εδώ. Δεν ξέρω γιατί, ίσως υποσυνείδητα να έχω φρικάρει προσωρινώς με την τεχνολογία!
Υ.Γ.2: Μιας και μιλάμε για υποσυνείδητο, αφότου έγραψα αυτές τις γραμμές έπεσα για ύπνο και είδα την πρώην του πρώην μου στον ύπνο μου, μια κοπέλα που έχω δει μόνο σε φωτογραφίες!!! Τα πρόσωπα στο ίντερνετ έρχονται τώρα να στοιχειώσουν τα όνειρά μου!
Η φωτογραφία είναι από την Placa dels Angels (Βαρκελώνη). Η τέχνη του δρόμου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου