[Virtual] Alter Ego

ENGLISH

Πάει ένας χρόνος τώρα που αποφάσισα να κάνω προφίλ στο Myspace . Τα κίνητρα σοβαρά: μόλις είχε κάνει ο κολλητός+συγκάτοικος το δικό του και παραπονιόταν ότι μόνο τον Tom είχε φίλο. Οπότε μπήκα και εγώ να γίνουμε πολλοί. Η πρόκληση μεγάλη: μέσα σε μια σελίδα να συνοψίσεις ποιος είσαι (ή ποιος θα ’θελες να είσαι) τι σου αρέσει, τι θέλεις από τη ζωή… ή μάλλον τη virtual ζωή σου. Μέσα σε λίγη ώρα πήρε σάρκα και οστά… ή μάλλον καλύτερα pixel και bite ένα alter ego. Εικονικό.

Άρχισε να κοινωνικοποιείται ταχύτατα: μέσα σε λίγη ώρα δέχτηκε αιτήσεις για φιλία. Το θεώρησα χρέος μου να τις εξετάσω προσεκτικά και να απαντήσω στα μηνύματα ένα προς ένα (καλά, μόνο δύο ήταν, δεν ήταν και τόσος κόπος). Πράγμα που δεν ξαναέκανα σχεδόν ποτέ· γιατί έρχονταν σε τέτοια συχνότητα και πυκνότητα, που κινδύνευα να μου τρώει το virtual alter ego μου όλο και περισσότερο χρόνο από την προσωπική μου ζωή· είχα προλάβει όμως στο μεταξύ να κάνω καμιά δεκαριά virtual γνωριμίες και μία πραγματική… Στη συνέχεια το alter ego μου άρχισε να μεγαλώνει· να γνωρίζει ολοένα και περισσότερους φίλους – αυτό τον καιρό έχει καμιά 200αριά από τους οποίους μόνο 20 είναι κοινοί με τους δικούς μου- να αλλάζει τραγούδια, χρώματα και εικόνες, να κλέβει φωτογραφίες από την προσωπική μου ζωή και να τις παρουσιάζει σαν πραγματικές εμπειρίες του, να σκίζει σελίδες από τις σημειώσεις μου και να τις παρουσιάζει σαν σκέψεις δικές του, να μαθαίνει να μιλάει τα πρώτα του ελληνικά στο Blogspot, να ανταλλάσσει ιδέες σε ιντερνετικά forum, να βρίσκει άλλους φίλους στο Facebook.

Κάποιες φορές οι δρόμοι μας διασταυρώνονταν στο internet, κάποιες φορές στην πραγματική ζωή· μου έχει τύχει να με συστήσουν σε έναν άγνωστο και να του δηλώσω ότι «ναι, σε ξέρω, είμαστε φίλοι στο MySpace». Τελικά, όσο και να απέρριπτα την ιδέα να αφιερώνω χρόνο σε αυτό τον άλλο μου εαυτό, κάποιες φορές τροφοδοτούσε τη ζωή μου· αν και συνήθως αυτός ήταν που έπαιρνε τροφή από τη δική μου.

Ανοίγω την τωρινή σελίδα μου: η θάλασσα που κολυμπάω το καλοκαίρι στο φόντο, κάποιες από τις ταινίες και τα βιβλία που αγάπησα στα ενδιαφέροντα, μια φωτογραφία μου όλο νάζι σε πρώτο πλάνο, κάποιοι από τους φίλους μου στην πρώτη σελίδα. Στέκομαι και το κοιτάω: τι σχέση έχει αυτό με μένα; Είναι ο καθρέφτης μου ή η σκιά μου;

Προκειμένου να καταλάβω, αποφασίζω να κάνω μια περιοδεία στα προφίλ φίλων που γνωρίζω πραγματικά· μπορώ να δω πτυχές τους σε αυτά, πράγματα που άγνωστοι δε θα καταλάβαιναν… Ο αγαπημένος του στίχος σαν μότο, το αγαπημένο της τραγούδι σαν ήχος, ο λατρεμένος της φραπές σαν σύμβολο, οι ιδέες του σε πρώτο πλάνο, ο αγαπημένος του τόπος διακοπών στο φόντο, το δίκαια μοιρασμένο πάθος της για κουλτούρα και υποκουλτούρα φάτσα φόρα (μα πορνοστάρ δίπλα δίπλα με καλλιτέχνες στους top friends;). Όλοι βγάζουν κάτι από το πάθος και την τρέλα τους στο virtual πρόσωπό τους.

Αλλά κανείς μας δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μια σελίδα. Κατά κάποιο τρόπο το virtual alter ego είναι ένας κλώνος που είναι παντού και πουθενά, που μας επιτρέπει να είμαστε τόσο μακριά και τόσο κοντά στους φίλους μας – και να δηλώνουμε την παρουσία αυτή με σύντομα σχόλια ή μηνύματα.

Κοιτάζοντας τα virtual alter ego ποτέ δεν μπορείς να γνωρίσεις στ’ αλήθεια τους ανθρώπους που τα φτιάχνουν… αλλά μπορείς να φανταστείς πώς είναι: Άνθρωποι πίσω από μια οθόνη. Όπως εγώ και συ.

Υ.Γ.: Η πρώτη σελίδα που έκανα είχε πρόβλημα και αναγκάστηκα να την ξαναφτιάξω από την αρχή, λίγες ώρες αργότερα, ολόιδια με την πρώτη. Όμως, επειδή δεν κατάφερα να κατεβάσω αυτή τη σελίδα, υπάρχει ακόμα και μπορείτε να δείτε το πρώτο προφίλ μου. Κάπως έτσι λοιπόν με γνωρίσατε πριν από ένα χρόνο: prwto_profil

Στη φωτογραφία μερικά από τα virtual alter ego μου...