ENGLISHΧθες αποχαιρέτησα τη LuV... Η κατανάλωση σοκολάτας στο σπίτι έπεσε κατακόρυφα· ο Chico Buarque σταμάτησε να μας τραγουδάει τις μποσανόβες του· η απουσία της από συζητήσεις, κραιπάλες, γέλια έγινε άμεσα αισθητή. Αν και θα λείψει για λίγους μήνες, της ετοιμάσαμε μια μεγαλόπρεπη τελετή αποχαιρετισμού που κράτησε μέρες: ξεκίνησε φυσικά με φιέστα, συνεχίστηκε με βόλτες στην πόλη, τραπεζώματα, και κατέληξε μετά από μια μεγαλειώδη πομπή υπό τους ήχους της σάμπα στο αεροδρόμιο· εκεί σταθήκαμε με ευλάβεια όλη η παρέα να μυρίσουμε tiger balm (είναι ένα σουρεαλιστικό αστείο που κρατάει μήνες) και αφού πασαλειφτήκαμε με αυτό, με γέλια και φιλιά φύγαμε.
Αποχαιρετισμός-γιορτή! Επιλέξαμε να γιορτάσουμε τις τελευταίες στιγμές μαζί παρά να στεναχωρηθούμε για τους μήνες που θα περάσουμε χώρια. Γενικά προτιμώ να αποχαιρετώ με χαμόγελο. Βέβαια κάθε αποχαιρετισμός ενέχει μια δόση θλίψης – μικρή ή μεγάλη, ανάλογα με το ποιόν αποχωρίζεσαι και για πόσο καιρό.
Και κάποιες φορές η θλίψη είναι δυσβάσταχτη, όταν λες «γεια» όμως ξέρεις μέσα σου ότι είναι «αντίο για πάντα». Η στιγμή που το λες αυτό το «αντίο» είναι δραματική και το κενό της απουσίας χάσκει για πολύ καιρό. Χωρίς να ξεχνάς και χωρίς να σταματάς να πονάς κάθε φορά που θυμάσαι, απλά με τον καιρό αφήνεις άλλους ανθρώπους να μπουν στη ζωή σου και να την αλλάξουν.
Και έρχονται χωρίς να το συνειδητοποιήσεις: κάποτε σκάνε σαν βόμβα μπροστά σου, άλλοτε βρίσκουν άνοιγμα και τρυπώνουν αθόρυβα, για να σε γεμίσουν σιγά σιγά με αυτό που είναι. Άλλες φορές εξαφανίζονται απότομα και υπάρχουν φορές που ξέρεις από την αρχή ότι αργά ή γρήγορα θα φύγουν…
Πάνε λίγοι μήνες που τα πίναμε σε ένα μπαρ στη Joaquin Costa με μια φίλη που μένει πολλά χρόνια στη Βαρκελώνη. «Βαρέθηκα να αποχαιρετώ κόσμο», μου είπε. Εγώ σχετικά νεοφερμένη στην πόλη, δεν είχα πάρει χαμπάρι κάτι που αυτή είχε ήδη ζήσει πολύ έντονα· οι άνθρωποι στη Βαρκελώνη έρχονται για λίγο καιρό, ζουν, δημιουργούν, δένονται και μετά φεύγουν, είτε για τη χώρα τους είτε για άλλους προορισμούς – άμα κάνεις το βήμα και φύγεις από τον τόπο σου μια φορά μετά είναι πιο εύκολο να το ξανακάνεις.
Αυτό που είναι μια από τις ομορφιές της πόλης, η διαρκής κίνηση των ανθρώπων, η μετάγγιση νέου αίματος στις φλέβες της, μπορεί να γίνει βάρος, όταν μένεις πίσω και τους βλέπεις να φεύγουν.
Ήδη στον ένα χρόνο που είμαι εδώ τα πηγαινέλα ήταν τόσα· και κοιτάζοντας μπροστά στους μήνες που θα έρθουν βλέπω να έρχονται και άλλα…
Ας είναι· οι αποχαιρετισμοί αυτοί ακόμα δε με βάρυναν· προτιμώ να αφήνομαι να δένομαι και μετά να λέω «αντίο» και προτιμώ να πιστεύω ότι το «αντίο» δεν είναι για πάντα και ότι η επόμενη συνάντηση δε θ’ αργήσει. Ανάμεσα στη θλίψη του αποχαιρετισμού και την χαρά της επόμενης συνάντησης, έρχεται μια γλυκιά νοσταλγία για τις στιγμές που έζησες με τον άλλο, την οποία η LuV χωράει σε μια λέξη: saudade!
Υ.Γ.: Ο τίτλος είναι από τους Beatles.
Στη φωτογραφία το αξέχαστο tiger balm. Σύνδρομο στέρησης θα μας πιάσει τώρα που δε θα έχουμε, το πήρε μαζί της η άκαρδη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου